วันนี้ตื่นมาง่วงมาเพราะเมื่อคืนไม่ค่อยจะได้นอนซักเท่าไหร่ได้นอนแค่ ๒-๓ ชั่วโมงแต่ก็ต้องื่นแล้วเพราะวันนี้ อ.จิ๋วจะพาไปบ้าน อ.ทรงชัย ที่สระบุรี พอมาถึงคณะคนก็ยังโหลงเหลงอยู่ยังไม่ค่อยมีคนมาเลยนอนรอที่โรงอาหารซักพักก็มีคนมาเรียกให้ไปขึ้นรถ ซึ่งรถของคณะนี้เป็น “ตัวช่วยแรก” ของการเดินทางครั้งนี้ แล้วก็ตีตั๋วนอนยาวจนถึงสระบุรี
บ้าน อ.ทรงชัย จ.สระบุรี
เมื่อถึงที่หมายทางคณะทัวร์ก็ลงที้หน้าบ้านหลังหนึ่งเขียนว่า “บ้านเขาแก้ว” ซึ่งต้องเดินข้ามคลองหน้าบ้านไปจนถึงบริเวณบ้าน ซึ่งหลังนี้เองเป็นบ้านของ อ. ทรงชัย บ้าน อ.ทรงชัยเป็นสถาปัตยกรรมแบบพื้นถิ่น มีการยกใต้ถุนสูง มีลานบ้าน ขนาดใหญ่เป็น court ตรงกลาง ซึ่งจะมีต้องไม้เป็น Landscape สอดแทรกอยู่ให้ร่มเงากับตัวลานและยังป็นที่พักผ่อนอีกด้วย คลองที่ขุดไว้รอบบ้านนั้นจะเชื่อมต่อกับสระน้ำข้างหลังซึ่งขุดไว้เพื่อสร้างบรรยากาศและกันขโมย สร้างพื้นที่ปิดล้อมอีกชั้นหนึ่งของบ้านให้ความไพรเวทมากขึ้นตัวรั้วบ้านจะปลูกต้นไม้คลุมให้ความรู้สึกร่มเรื่อนและยังใช้ปลูกผักสวนครัวได้อีกด้วย ผมไม่รอช้าหยิบเอา “ตัวช่วยที่สอง” กล้องถ่ายรูปขึ้นมาถ่ายทันที
ถ้าเดินผ่านลานบ้านไปก็จะพบสะพานข้ามคลองไปยังเรือนพักผ่อนริมน้ำด้านหลัง ให้บรรยากาศที่เย็นสบายผ่อนคลายอย่างมาก ในสระน้ำเราก็จะพบเห็นปลาเสือพ่นน้ำที่อยู่ตามธรรมชาติจริงๆตัวค่อนข้างใหญ่กว่าที่ จตุจักรอยู่มาก ตัวสถาปัยกรรมนั้นจะเป็นอาคารไม้มีการเชื่อมต่อกับ Open Space ที่เป็นน้ำโดยการยื่นเฉลียงออกไปแชร์ Space ภายนอกกับภายในให้บรรยากาศแบบ Out side in กับ Inside out แบบสบายๆตามสไตล์แบบไทย
พอได้นั่งผ่อนคลายอารมณ์กับบรรยากาศอยู่พักใหญ่ ก็มีเสียงบอกว่า “ไปกินข้าวได้แล้ว” โดยข้ามไปยังฝั่งตรงข้าม ซึ่งเป็น “หอวัฒนธรรมพื้นบ้านไทยญวน สระบุรี” ซึ่งมีโรงเรียน มีเวทีการแสดง โดยตัวอาคารจะตั้งอยู่บนคอนทัวร์ ริมน้ำ โดยจะประกอบไปด้วย กลุ่มอาคารบนคอนทัวร์ กับเรือนแพริมน้ำ
(เอื้อเฟื้อภาพโดย วิน)
เมื่อพักกินมื้อเที่ยงเสร็จก็มีการแสดงจากน้องๆมาให้ชมตรงบริเวณเวที ซึ่งเวทีนี้ ต้อลงบันไดมายังด้านล่าง และมีที่นั่งชมริมน้ำให้บรรยากาศผ่อนคลายเคล้าเสียงดนตรีดียิ่งนัก แต่อาคารพื้นถิ่นของที่นี่แปลก คือปกตกอาคารพื้นถิ่นจะไม่ตั้งอยู่บนคอนทัวร์แต่ที่นี่จัดอาคารให้ตั้งกับบนคอนทัวร์และเชื่อมต่อ Space กับLandscape ได้อย่างแยบยล และสวยงามมากๆและตอนท้าย “ตัวช่วยที่สาม” ก็คือ คณะอาจารย์ก็ได้มาอธิบายส่วนต่างๆให้กระจ่างชัดมากยิ่งขึ้นช่วยตอบคำถาม ล้านคำถาม ในใจของผมให้หมดไปก่อนที่เราจะขึ้น “ตัวช่วยที่หนึ่ง” และจากไปและ
คณะทัวร์ได้แวะที่ตลาดเก่าแห่งหนึ่งยังเป็นห้องแถวไม้อยู่ซึ่งหายากแล้วในสมัยนี้ แสดงถึงวิถีชีวิตชาวบ้านและสะท้อนการสืบทอดวิถีชาวบ้านมายังปัจจุบัน “ผมรู้สึกว่ามันเป็นอย่างนั้น” หลังจากที่หาอะไรกินแล้วคณะทัวร์ก็บอกลาสระบุรีเพื่อกลับเข้าไปกรุงเทพ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น